اگر از جهان بی عاطفه خسته شدی ، مرا خبر کن
ز غریبه ها اگر دلخوری یارِ خودی ، مرا خبر کن
گر که به معجزه ی عاشقی کافر نشدی ، مرا خبرکن
سراغ من را ، بگیری از درون سینه ات
مرا بیابی ، لا به لای بغض و درد و کینه ات
که با امید و ، آرزو به انتظار تو نشستم
آرام جان من تو هستی ، ای تویی که تکیه گاه آخری
مرا به یاد آر ، تا که بیش از این ز یاد من نری
بیا و بسپار ،خستگی و حال نا خوشت به دستم
چه اضطرابی مرا گرفته
وای اگر که آسمان چشم تو ببارد
اگر نباشم کنارت ای یار
غیر من که شانه بهر گریه ات بیارد