وی شهره مه دی آوارم
وه قوم و‌بیگانه بیزارم
سی که چه هاوردیه روزگارم
دوره مه دی نووو
تو بید که قول آینده دای
قوله عشقه ‌پاینده دای
خدام دراوردی خدات دربای
بچو‌بگرد جور مه پیدا که
اگه تانستی شیت و‌شیدای که
یکی تر پیدا کردی قید من دای که
الان هاتیه چه وپیم بوشی پسرم کردی جوانیم هیشتیه جی
ولی مه یه چند ساله بی فکره تو هیچکوره نچیم
گوشه گوشی ای شاره وه ناو سرمه دی
آواره خاطراتت آرای قلبم منیده یی همواره