میانِ شبِ من
تو "ماه" سپیدی
که در عمق دردم
به دادم رسیدی 
به پایم نشستی
که "تنها" نمانم
هوای دلت را
سپردی به جانم 
صدای مرا در
سکوتم شنیدی
تمامِ غمم را
به آتش کشیدی
مرا در میانِ
وجودَت نشاندی
عجب عاشقانه
به "عشقم" کشاندی ..!
بجز شانه هایت ! پناهی ندارم
که دلتنگی ام را، کنارت ببارم
چه شوری که با تو، به پایان رسیده، غم هر زمانم
شدی سرنوشتم،که جانم بمانی،جهانت بمانم
ای تمام آرزویم
هرچه دارم از تو دارم
در هوایِ دیدن تو
عاشقانه بی قرارم
تا کنار تو نشینم
حسرتی در دل ندارم
با تو آرامم همیشه
به دلَت دل می سپارم
چه شوری که با تو، به پایان رسیده، غمِ هر زمانم
شدی سرنوشتم،که جانم بمانی،جَهانت بمانم