نگاهت قهوه های تلخی از دربار قاجاری
تو در چشمت عجب پیمانه ی مردافکنی داری
اگر عاشق کشی رسم است و قانون عاشق آزاری
تو یک دیدار در باران برای آخرین باری
مثل باغی بیقرار از غارت پاییز
مثل بعض لحظه ی آخر ملال انگیز
قلب من با رفتن تو مانده در آوار
مثل شهری داغدار از حمله ی چنگیز
چه کردی با دلم ای عشق
که رسوایی شده کارم
که من مخروبه ای بعد از هجوم قوم تاتارم
به این رگبار دلتنگی،به این میخانه تبعیدم
چه میشد آن شب مستی تورا هرگز نمیدیدم
شکستن های پی در پی مرا بی آبرو کرده
ریاضت ها کشیدم که دلم با درد خو کرده
مثل باغی بیقرار از غارت پاییز
مثل بعض لحظه ی آخر ملال انگیز
قلب من با رفتن تو مانده در آوار
مثل شهری داغدار از حمله ی چنگیز