زمین دست به دستِ زمان داده که
یه وقتا توقلبِ کسی جا نشی
تمومِ جهانم که ترکت کنه
بازم عاشقی کن که تنها نشی
اگه روز وشب ماه وسالت همه
دچار غم و بغض و تکرار شه
همین حس پاکی که تو قلبته
میتونه رو ذهن تو آوار شه
وفاداری هم خوبه اما بدون
قراره یه عمری تظاهر کنی
با درد عمیقی که تو قلبته
باید نونِ این عشقو آجر کنی
تمومِ جهانم که ترکت کنه
دوباره تو میتونی عاشق بشی
باید رد شی از عمقِ روزای سخت
همون آدمِ خوبِ سابق بشی
یکم این خیابونو تنها برو
تادل فرصت تازه پیدا کنه
همش غرقِ دنیای دیروزتی
بذار تا خدا فکرِ فردا کنه