دانلود آهنگ مهراب به نام همیشه تو

ما که زندگیمونو بهم دیگه باختیم
چه شبا کنار هم رویامونو ساختیم
چشات برای من یه رنگ دیگه داشت
کاش نمیشد بشیم از هم جدا
مثل یه رهگذر بودیم و رفتیم تو قلب هم
یادته با سمت چپ سینم چیکار کردی بگم
عشق نرسیدنش قشنگه اینو باور کن
یکم منطقی حرف بزن این کارا لاقل کن
شده آواره سرم چشام هرجایی که میره
میریزه قطره قطره رو گونم گریه نکن دیره
یه خاطره از لابه لای شبایی که جا مونده
موقعه دیدن عکسای تو گلومو میگیره
یه مشت توی دیوار یه سر مونده با صد شکستگی
بیا و این وابستگی که دارمو ازم پس بگیر
خوشا به روزایی که میگفتی غیرت داری رو من
الان چی معلوم نی عشقتو جا گذاشتی واسه کی
جلده قرآنی که دست گذاشتی روشو یادمه
خاک گرفته روشو اما جای دستاتت مونده روش
چرا رفتی و گذاشتی تو بلاتکلیفی ها؟
کجاست اون که جون میداد برای من کجاست بگو
کمرم خم نشد اون نفرین قران نگرفت
به همون خدا نموند تحملی دیگه برام
چیکار کنم نکنم گریه برات هر شب مست
باید برم یه گوشه ای به دور از این حالو هوا
دیگه فردایی نمونده توی تقویم قرمزه
تموم وسایلای توی خونه قرمزه
تو تموم چهار راه های شهر چراغا قرمزه
رنگ قرمز خریدم میدونم این رنگ عشقته
روزای قبل تو بود جهنمش شد یه بهشت
دیدی بی وفا فقط حسرتشون موند به دلت
حسرت اینکه یکی بهتر از من پیدا کنی
روزی صد بار بشکنیش وایستی کنار نگا کنی
بعد تو خیلی گشتم این کوچه هارو
دریغ از یه نفر نگاه کردم کل عابرارو
یه اقیانوس درندشت این شهر بی صاحابی
یکی شبیه چشمتم نداشت وای از رنگ آبی
یه روز پشت سرم و قوت قلبم و حالا چی
تو حقته بازیچه ی دست چهار تا بچه باشی
این جایی رو باختم که فهمیدی نقطه ضعفمو
نقطه ضعف من دریا بود که تو چشمات تو داشتی
بعد تو خیلی اتفاقی تو ترافیک
یکی کنارم وایساد که خیلی شبیهت بود
مو نمیزد باهات حتی از رو چشاش
اما چیزی که تو نگاش نبود عشق بود
حس کردم که دارم خودتو میبینم
چرا خاستم پیاده شم یهو دستاتو بگیرم
بگو خودتی وگرنه انقد توی خیابونا
انقد تند میرم که ؟
شبا میرم رو درو دیوار شهر مینویسم ناشناس
به همون قرآنی که یه روز قسم خوردی به راس
بزنه از کمرت مگه جز من کی تو شهر هست از کار تو با خبره
آخرین پاکت سیگاری رو که گرفتی از دستمو گفتی آخرین پاکتته
باید برای داشتنم ترک کنیو هنوزم دارمشا
عشق تو سیگارای دود کرده نکرد باورشا
هنوزم دارمشا
همه چی دود شده و نیست و نابود شده این خونه تابوت شده
نزن کبریت که دلم انبار باروت شده
سر و سامونی نداشت این زندگیه لعنتیم از اولش
تو که میدونی خدا خودم آدم کردمش
قول بی وفایی میداد سر عهد
تهشم دیدم دوتاییشونو پا سفره ی عقد
من اشتباه کردم که باور کردمش
من اشتباه کردم که باور کردمش