دلمو برده اون مویِ بلندِ مشکیِ تیره
موج موهای تو دریایِ نفس گیره
صدفِ خنده های تو یه زندونه
دیگه عاقل نمیشه،این دل دیونه
نه،دیگه عاقل نمیشه این دل دیونه…
گلایِ قرمزِ گل خونه ای تو
شرابِ کهنه میخونه ای تو
بوی عطر تنت جا مونده پیشم
یه گندم زارِ بارون خورده ای تو
تبِ دستایِ تو تابستونه
نفسات،مثلِ نمه بارونه
تو از حال دلم هیچی نمیدونی
تو‌ به زیبایی خورشید وسطِ برفِ زمستونی
به زیبایی خورشید وسطِ برف زمستونی
گلایِ قرمزِ گل خونه ای تو
شرابِ کهنه میخونه ای تو
بوی عطر تنت جا مونده پیشم
یه گندم زارِ بارون خورده ای تو