آهنگ سعید شهسواری (شهسوار) - پرنده مجنون

توی انبوه پرنده های تو خواب و خیال
یه پرنده با پرهای زرد و رنگی سر رسید
روی شاخه ی قشنگ بید مجنون که نشست
همه ی جنگل رو از نگاه نافذش می دید
واسه این سکوت یخ بسته ی جنگل گریه کرد
حتی یک زمزمه از وجود جنگل نشنید
همه ی پرنده ها غرق یه خواب نیمه روز
از لباس رنگیه بیدهای مجنون پر کشید
پر کشید و رفت به آسمونی که مال خداست
تا نبینه این سکوته سرد رو که تو لحظه هاست
واسه هر تپش که تو قلب سفیدش میزنه
یه نشونه از رسیدن واسه ی پرنده هاست
ای صدای مرده ی عمق تو جنگلای دور
یه پرنده میرسه تا تو نمونی سوت و کور
از صدای پر کشیدنش تو زنده میشی باز
با خدا میشینی هر ثانیه به راز و نیاز
همه ی پرنده ها دوباره باز پر میکشن
زیر سایه ی قشنگه نور و بارونه خدا
همه ی جنگل سرکشیده تا اوج فلک
هم صدا میخونن از قشنگی ستاره ها