اگه مال من بودی
باهم معروف ترین آدمای شهر بودیم
میخندوندمت اگه حالم بود هرجوری، وقتی درگیر غم بودی
ولی حیف ترسویی، تو ترسویی
نجاتم میده چشات
دیوونه میکنه صدات
فقط با منی توی خواب
میخندیم ما توی یه قاب
بی تو جایی نمیشه رفت
چون تو شبای من نمیدرخشی
از حرفاتم نمیشه فهمید، نمیشه نه
هرچی که داشتم جمع کردم
تا بخرم برات یه گردنبند
بهم میگن نمیرسه عقلم من
اخرم همه چی از دستم رفت
این فکرا نمیزاره بخوابم تو چرا نمیای
تو منو چرا نمیخوای، منو چرا نمیخوای
اگه مال من بودی باهم خوشحال ترین آدمای شهر بودیم
میخندوندمت اگه حالم بود هرجوری وقتی درگیر غم بودی
ولی حیف ترسویی ، تو ترسویی
اگه ماه من بودی میومدم تا اسمون با تو
میدزدیدم از ابرا نگاتو ، میموندم تنهایی با تو
اگه مال من بودی به هیچکس نمیگفتم راز چشاتو
میزدم از خودم فقط تو برسی به همه آرزوهاتو
اگه مال هم بودیم از دوری میساختم یه راهی بهت
خشک میکردم برف و بارونو تا نگیره گاهی دلت
قول دادم برسم یه روزی هرجا به تو
بکنم هرچی از سر راهتو
تو شیرینم بشی من فرهاد تو
ولی نشد
اگه مال من بودی باهم معروف ترین آدمای شهر بودیم
میخندوندمت اگه حالم بود هرجوری وقتی درگیر غم بودی
ولی حیف ترسویی، تو ترسویی
اگه مال من بودی باهم خوشحال ترین آدمای شهر بودیم
میخندوندمت اگه حالم بود هرجوری وقتی درگیر غم بودی
ولی حیف ترسویی، تو ترسویی