این غافله عمر عجب میگذرد
دریاب دمی که با ترب میگذرد
برخیز و مخور غم جهان گذران
خوش باش و دمی به خوشدلی می گذران
ای بس که نباشیم و جهان خواهد بود
نه نام ز ما و نه نشان خواهد بود
تا کی غم آن خورم که دارم یا نه
وین عمر به خوشدلی گذارم یانه