متن ترانه رفت از شهاب جلالی نیا

چراغ خانه را برد
گذشته شعله ور شد
امید من به سر شد
رفت شکوفه کرده یک زخم
به نام دل درونم
دلی که بی ثمر شد
باران
دعای نم نم من بود
که رد رفتن او را
از عمق خاطرم شست
آه از دلی که دست او دادم
که شمع رو به طوفانم
امید ماندنم نیست
آتش
تنوره میکشد نبودنش ندیدنش در من
پر از گدازه های خاطرات رفتنش قلبم
خوشا جهنمی که او به پا کند برایم