من غلام قمرم غیر قمر هیچ مگو
پیش من جز سخن شمع و شکر هیچ مگو
سخن رنج مگو جز سخن گنج مگو
ور از این بی خبری رنج مبر هیچ مگو
دوش دیوانه شدم عشق مرا دید و بگفت
آمدم نعره مزن جامه مدر هیچ مگو
گفتم ای عشق من از چیز دگر میترسم
گفت آن چیز دگر نیست دگر هیچ مگو
گفتم ای عشق من از چیز دگر میترسم
گفت آن چیز دگر نیست دگر هیچ مگو
دگر هیچ مگو دگر هیچ مگو دگر هیچ مگو
گفتم این روی فرشته است عجب یا بشر است
گفت این غیر فرشته است و بشر هیچ مگو
بشر هیچ مگو بشر هیچ مگو بشر هیچ مگو
من به گوش تو سخن های نهان خواهم گفت
سر بجنبان که ولی جز که به سر هیچ مگو
قمری جان صفتی در ره دل پیدا شد
در ره دل چه لطیف است سفر هیچ مگو
گفتم ای دل چه مهست این دل بشارت می کرد
که نه اندازه توست این بگذر و هیچ مگو
گفتم این روی فرشته است عجب یا بشر است
گفت این غیر فرشته است و بشر هیچ مگو
گفتم این چیست بگو زیر و زبر خواهم شد
گفت می‌باش این زیر و زبر هیچ مگو
ای نشسته در این خانه پر نقش و خیال
خیز نیز این خانه برو رخت ببر هیچ مگو
گفتم ای دل پدری کن نگو این وصل خداست
گفت این هست ولی جان پدر هیچ مگو
گفتم ای عشق من از چیز دگر میترسم
گفت آن چیز دگر نیست دگر هیچ مگو
دگر هیچ مگو دگر هیچ مگو دگر هیچ مگو
گفتم این روی فرشته است عجب یا بشر است
گفت این غیر فرشته است و بشر هیچ مگو
بشر هیچ مگو بشر هیچ مگو بشر هیچ مگو