چقدر آشفتم این روزا چقدر بی تاب و غمگینم
از عشق تو یه دردی هست که جامونده توی سینم
بلاتکلیفم و قلبم نفسهاش داره میمیره
کسی که عاشقش کردی ازت بدجور دلگیره
من عادت کردم هر روزم بانور شمع روشن شه
کسی نیست همدمم باشه یا که هم صحبت من شه
من عادت کردم از عشقت با بغض و درد بردگردم
بگم بازم پشیمونم بگم که اشتباه کردم
دلم درگیر طوفانه پر از کابوس و تشویشم
یه وقتا تو خودم میرم دارم تاریک تر میشم
تو دور از باورم بودی فقط اسم تو رو من بود
تو این مدت فقط قلبت همش درگیر رفتن بود