گلایه نکردم ازت هیچ وقت
مقصر توو این قصه تقدیر بود
بهت گفته بودم چشش رو توئه
بهت گفته بودم ولی دیر بود
اگرچه منو کشت توو قلب تو
ولی اسم تو رولب من نمرد
درسته که توو دست من شاه بود
ولی اون یه تکخال رو کرد و برد
همه عمر جنگیده بودم برات
چه ساده منو مات این قصه کرد
یهو اومد و راحت از من گرفت
غنیمت ترین سهممو از نبرد
چه سخته ببینم توو آغوششی
عذابیه که بدتر از مردنه
چه تاریخی می سازه اون لعنتی
توو جغرافیایی که سهم منه
می تونستم عین تو راحت برم
ولی حرمت خاطراتت نذاشت
خودم خواستم پای تو وایسم
فراموش کردن که کاری نداشت
معمای چشماتو غیر از خودم
محاله بتونه کسی حل کنه
بگو کی به جز من می تونه برات
تموم جهانش رو منحل کنه؟